حکمت اشراقی

فلسفه ای مبتنی بر روشنایی عقل و جان بشر بر اثر نزدیکی به حقیقت...( این روش در مناظره و دید کلی به جهانِ هستی با نگاه افلاطون همخوانی دارد و ارسطو بعدها انرا فقط محدود بهمین روش نگاه دانست و راه ترمیم این فلسفه را مسدود ساخت!)... اما همین فلسفه در خاورزمین
با حکمت عرفانی ( نگاه به درون در رابطه با بیرون) در هم آمیخت که با نگاه تیز سهروردی به اوج رسید و به "حکمت اشراق" معروف گشت... - بازگشت انسان به اصل خود یعنی دریافت اشراق و روشنایی از سوی پروردگار که نقطه ی نهایی بازگشت همه چیز است. سهروردی معتقد بود که شناخت
ما از هر حقیقت می باید نهایتآ متکی بر علم باشد و علم نیز از راه اشراق (عرفان) به حقیقت نزدیکتر می گردد -این خود مبتنی بر خدا و نور مطلق از سوی او می بود... به این ترتیب با ادغام فلسفه و حکمت ، هر برداشتی از آنچه حقیقی ست می باید بر اصل منطق و استدلال قرار
بگیرد تا قابل پذیرش ما باشد. این رابطه را سهروردی در کتاب "حکمته الاشراق" خود ، حدود نهصد سال پیش از این ، توضیح داده بوده است و اصل علیین را دلیل این ادعا می دانست.