صندل احمر

صندل احمر (ا.ع.) صندل احمر یا سرخ (نام علمی: Pterocarpus santalinus) درختی است در کتب طب سنتی صندل احمر یا سرخ گویند. چوب سرخ این درخت که بومی مناطق هند حبشه و زنگبار و سرخرنگ است به چین صادر می شود. در کتب طب سنتی این صندل را در ردیف صندل سفید قرار داده اند ولی چوب دو درخت و خواص آن ها متفاوت است. //////// به فارسی در کتب طب سنتی «صندل قرمز» یا «صندل سرخ» گویند. چوب درختی است که به فرانسوی‌Bois de corail وBois de santal rouge و به انگلیسی‌Red sandal wood و درخت آن را به فرانسوی‌Pterocarpe و به انگلیسی‌Red saunders می‌نامند. درخت آن از خانواده‌Leguminosae و نام علمی آن‌Pterocarpus santalinus L . می‌باشد. چوب این درخت به چین وارد می‌شود و درخت آن بومی مناطق هند، حبشه و زنگبار است. چوب آن قرمز است که به نام صندل قرمز معروف می‌باشد. در کتب طب سنتی ایران این صندل را در ردیف صندل سفید تحت عنوان صندل نام می‌برند در صورتی که چوب دو درخت متفاوت هستند و خواص آنها نیز تا حدودی متفاوت است. ترکیبات شیمیایی از نظر ترکیبات شیمیایی در سر شاخه‌های تازه درخت صندل قرمز گلوکوزید و یک ماده رنگی قرمز وجود دارد. چوب صندل قرمز دارای عطر و بویی نیست. از این درخت در اثر شکافی که به تنه آن وارد می‌شود صمغی می‌گیرند که به کینو معروف است، در صمغ کینو که از این درخت گرفته می‌شود یک نوع تانن خاصی به نام کینو- معارف گیاهی، ج‌4، ص: 34 تانیک اسید[69] و یک ماده رنگی قرمز گرفته می‌شود و با تقطیر خشک، از آن مواد پیروکاتچین 70] و پروتوکاتچی نیک اسید[71] به دست می‌آید که اثر آنها تقریبا شبیه کاتچو[72] است. خواص- کاربرد در هندوستان از چوب صندل قرمز به عنوان خنک‌کننده و قابض و تونیک، در استعمال خارجی برای ناراحتی‌های صفراوی و رفع التهاب و سردرد گرم و کاهش تب و همچنین برای رفع ناراحتی‌های پوست و ضمنا برای تقویت دید چشم تجویز می‌شود. در تایوان از محلولی که از خیس کرده خاک ارّه آن حاصل می‌شود، برای کاهش ورم استفاده می‌شود [لیو]. در اندونزی خاک ارّه صندل قرمز را با برنج می‌پزند و برای قطع خونریزی می‌خورند. به‌طور کلی در طب سنتی از نظر طبیعت صندل سرخ را هم مانند صندل سفید سرد و خشک می‌دانند و عموما به عنوان معرّق می‌خورند. برکیل معتقد است که چوب قرمز آن داروی رفع ناراحتی خون است و در زخمها و جراحتها از آن برای قطع خونریزی و چرک استفاده می‌شود [استوارت . بومی‌ها در تایوان از این گیاه به عنوان یک داروی سری برای معالجه مسمومیت استفاده می‌کنند. معارف گیاهی، ج‌4، ص: 35