کانون

[ ع . ] (اِ.) 1 - آتشدان ، منقل . 2 - نام دو ماه از ماه های رومی . 3 - انجمن ، باشگاه . 4 - در فارسی مرکز. کانون. بمعنی آتشدان باشد مطلقاً اعم از گلخن یا منقل آتشی . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کانون در عربی و سریانی بمعنی آتشدان است و نیز به دو ماه کانون اول و کانون دوم اطلاق شده ، و در اصل کلمه ٔ سامی است ، و آن از عصر اکدی بدین دو ماه اطلاق گردیده . در زبان اکدی کانونو (آتشدان ) است و به هر یک از دو ماه مزبور هم گفته شده بدین اعتبار که در آن دو سرمای زمستان ظاهر گردد و مردم باضطرار در کانون آتش افروزند. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ) : کانون شده قبله ٔ من از راست قانون شده تکیه گاه چپ هم . خاقانی . کانون معانی و کاربردهای گوناگون تواند داشت: کانون، به معنی انجمن، سازمان یا جز آن کانون (هندسه) کانون عدسی، نقطه‌ای که پرتوهای نور در آن همگرا می‌شوند. کانون (زمین‌لرزه)، نقطه‌ای که زمین لرزه از آن حادث شود نقطه کانونی (ابهام‌زدایی) کانن (ابهام‌زدایی)