یکی بود یکی نبود

عبارتی ست رایج در شروع قصه ها که بخاطر قافیه پردازی هم که شده بشکل : "یکی بود یکی نبود ، غیر از خدا هیچکی نبود " .... رایج می باشد. دلیل وجودی این عبارت را می باید تاکید بر رجوع به گذشته های بسیار دور دانست که قصه گو برای ایجاد فضای قدیمی در ماجرایی به آن متوصل می شد. اشاره به اینکه ماجرا بسیار قدیمی ست و متعلق به دورانی خارج از تقویم معمول یا مدون می باشد... یعنی هنگامی که بجز خداوند هنوز کسانی که ما بشناسیم وجود نمی داشتند... این عبارت بعد ها بشکل یک آغازنامه برای هر داستان خیالی درآمد چون به هیچ تاریخ مدونی اشاره نمی کرد.