حواله گاه

حواله گاه. ا. مر.). جایگاه یا محلی که بدان حواله دهند یا حواله و سفارش کنند. - حواله دادن ؛ حواله کردن . - حواله شدن ؛ منتقل شدن . (ناظم الاطباء). حواله کردن ؛ قوت دادن شخص را که مطالبه ٔ دین کند. - بعهده سپردن و سفارش کردن. (ناظم الاطباء) : نیکی و بدی که در نهاد بشر است شادی و غمی که در قضا و قدر است با چرخ مکن حواله کاندر ره عشق ۞ چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است . خیام .