صبح فروغ
نویسه گردانی:
ṢBḤ FRWḠ
صبح فروغ. {صُ فُ}. (ص. مرکب). صبح فروز، صبح افزوز. روشنی بخشِ صبح. فروز. تابش و روشنی و فروغ آفتاب و غیره. مخفف فروزنده. تابنده. روشن کننده. در این معنی همواره بصورت ترکیب و مزید مؤخر آید: دل فروز، ؤامش فروز، صبح فروز/فروغ/افروز دل فروز ؛ آنکه دل را روشن کند و شادی بخش باشد. محبوب: گرستن گرفت از سر صدق و سوز که ای یار جان پرور و دلفروز. سعدی. پس از گریه مرد پراکنده روز بخندید کای مامک دلفروز. سعدی (بوستان ص 110). - رامش فروز ؛ رامش بخش . شادی بخش . آنچه آرامش آورد از آواز و جز آن : مگر کز یک آواز رامش فروز مر از بن شب محنت آری بروز. نظامی. //////////////////////////////////////////////////////////////////// آن زَمان وَقت مِیِ صُبح فُروغ اَست که شَب گِردِ خَرگاه اُفُق پَردِه شام اندازد. ///////////////////////////////////////////////////////////////////// حافظ
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.