ملازم

ملازم /molāzem/ معنی ۱. کسی که همیشه با کس دیگر باشد؛ همراه؛ نوکر. ۲. چیزی که همیشه پیوسته به‌ چیز دیگر باشد. فرهنگ فارسی عمید. ////////////////////////////////////////////////////////////////////////// به ملازمان سلطان که رساند این دعا را که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////// حافظ. //////////////////////////////////////////////////////////////// عشقم ببست و افکند در پیش درد و محنت سلطان شکار لاغر بخشد ملازمان را /////////////////////////////////////////////////////////////////// عرفی شیرازی ///////////////////////////////////////////////////////////////////////// &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& مترادف و متضاد ۱. دمخور، همدم، همراه، همنشین ۲. خدمتکار، فراش، گماشته، نوکر ۳. لازمه، ملتزم ۴. متلازم، ملازمه ۵. مراقبت، مواظبت دیکشنری انگلیسیترکیعربی accompaniment, attendant, collateral, companion, concomitant, escort, retainer, satellite