مرید

مرید /morid/ [ م ُ ] (ع ص ، اِ) پیرو، هواخواه، علاقه مند، دوستدار، محب، ارادتمند، ارادت کیش /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن شیخ صنعان خرقه رهن خانه خمار داشت ///////////////////////////////////////////////////////////////////////// حافظ ////////////////////////////////////////////////////////////////////////// معشوق تو عاشق شد شیخ تو مرید آمد شد جنگ و نظر آمد شد زهر و شکر آمد. //////////////////////////////////////////////////////////////////////// جلال الدین محمد مولوی ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// چون توئی خاک سپاهان را مرید ۞ خرجش آنجا نقد این جائی فرست . خاقانی . پیری که پیرهفت فلک زیبدش مرید میری که میر هشت جنان شایدش غلام . خاقانی. آسمان نیز مرید است چو من ز آن گه صبح چاک این ازرق خلقان به خراسان یابم . خاقانی. من مرید دم پیران خراسانم از آنک شهسواران را جولان به خراسان یابم . خاقانی. برابر فارسی پیرو دیکشنری انگلیسی ترکی عربی disciple, follower