طناب

طناب /tanāb/ معنی رسن؛ ریسمان؛ رشتۀ کلفت. ⟨ طناب انداختن: (مصدر متعدی) ۱. کمند انداختن؛ با کمند کسی را گرفتار ساختن. ۲. ریسمان به‌ گردن کسی انداختن و او را خفه کردن. فرهنگ فارسی عمید ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// گر ندیدی طنابهاش ببین جملگی خاک و باد و آتش و آب . ناصرخسرو. ببر طناب هوی پیش از آنکه ایامت چهارمیخ کند زیر خیمه ٔ خضرا. خاقانی . وی مشتری ردا نبد از سر که طیلسان در گردن محمد یحیی طناب شد. خاقانی . چون خیمه ٔ ابیات چهل پنج شد از نظم بگسست طناب سخن از غایت اطناب . خاقانی . وز طناب خیمه ها بر گرد لشکرگاه حاج صد هزار اشکال اقلیدس ببرهان آمده . خاقانی . گردن من بطنابست که چون گاوخراس سوی روغنکده مهمان شدنم نگذارند. خاقانی . گر نه بکار آمدی خیمه ٔ حاجی تو را صبح نکردی عمود خور نتنیدی طناب . خاقانی . /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// مترادف و متضاد بند، حبل، خطام، رسن، رشته، ریسمان برابر فارسی ریسمان، کمند دیکشنری انگلیسی ترکی عربی band, binder, line, rope