سبب

سبب /sabab/ معنی ۱. وسیله؛ دست‌آویز. ۲. علت؛ جهت. ۳. طریق. ۴. [قدیمی] پیوند و علاقۀ خویشی و قرابت. ۵. (ادبی) در عروض، از ارکان شعر. ⟨ سبب ثقیل آوردن: (ادبی) در عروض، که عبارت است از دو حرف متحرک، مانند همه و رمه یا سَرِ و دِلِ. ⟨ سبب خفیف آوردن: (ادبی) در عروض، یک حرف متحرک و یک حرف ساکن، مانند سر، در، غم و دم. ⟨ سبب متوسط آوردن: (ادبی) در عروض، یک حرف متحرک و دو حرف ساکن است، مانند کار و یار. فرهنگ فارسی عمید بدین سبب متحیر شدند بی خردان برفت خلق چو پروانه سوی هر نفری . ناصرخسرو. نسبت بدان سبب بگرفتند این گروه کز جهل می نسب نشناسند از سبب . ناصرخسرو. سبب این بلند گفتن من دولت توست فکرت من نیست . مسعودسعد. مترادف و متضاد ۱. انگیزه، جهت، دلیل، علت، منبع، موجب ۲. باعث، مسبب، واسطه، وسیله ۳. داعیه ۴. طرز، طریق، منوال ۵. خویشاوندی، قرابت، نسبت، علاقه ≠ بیگانگی، نسب ۶. آلت، افزار، ابزار ۷. طناب، ریسمان دیکشنری انگلیسی ترکی عربی causation, cause, occasion, productive, reason, why