بغرا خان عبدالکریم ستوق بوغرا خان

عبدالکریم ستوق بوغرا خان (اویغوری: سۇلتان سۇتۇق بۇغراخان؛ همچنین با هجی ساتوک؛ متوفی 955)[2] از خان های قره خانی بود. در سال 934، او یکی از اولین فرمانروایان ترک بود که به اسلام گروید، [3] که باعث شد رعایای قره خانی او به اسلام گرویدند.[4] روایت های تاریخی مختلفی از زندگی ساتوق با تغییراتی وجود دارد. منابع عبارتند از ملحقات السوره (ضمیمه سوره) نوشته جمال قارشی (متولد 1230/31) که از متن پیشین قرن یازدهم، تاریخ کاشغر (تاریخ کاشغر) ابوالفتوح عباد نقل کرده است. الغافر بن الحسین الالمائی، روایت مورخ عثمانی، معروف به مناجیم باشی، و قطعه ای از نسخه خطی در چغاتایی، تذکره بوغره خان (خاطرات بوغره خان). فهرست 1 مبدا 2 گرویدن به اسلام 3 جنگ های مذهبی 4 مرگ 5 خانواده 6 همچنین ببینید 7 مراجع اصل و نسب گفته می شود که ساتوق از آرتوکس آمده است، که در کتاب حدودالعالم (حدود جهان) قرن دهم به عنوان "روستای پرجمعیت یغما" معرفی شده است، یغما یکی از قبایل ترکی است که قراخانی ها را تشکیل داده اند. [5] او در 6 سالگی پدرش بازیر ارسلان خان را از دست داد. عمویش اوغولچک خان با مادرش ازدواج کرد و ساتوق را پسرخوانده خود کرد.[6] گرویدن به اسلام مقبره سلطان ساتوک بوغرا خان، اولین خان مسلمان، در آرتوش، سین کیانگ. طبق روایت مناجیم باشی، بر اساس روایتی که در نهایت از یک فرستاده قراخانی در سال 1105 به دربار عباسی نشأت می‌گیرد، او اولین خانی بود که تحت تأثیر فقیهی از بخارا به اسلام گروید.[5] به گفته تذکره بغره خان، ستوق در دوازده سالگی اسلام آورد.[7] او توسط تاجر سامانی به نام ابوالنصر اهل بخارا، اسلام را آموخت. نصر با خان کاشغر، ناپدری ساتوق و عموی اوغولچک خان دوست شد و برای ساختن مسجدی در شهر آرتوکس درست در خارج از کاشغر به وی اعطا شد. در اینجا ساتوق اغلب برای تماشای ورود کاروان ها می آمد.[8] هنگامی که سطوق نصر و سایر مسلمانان را در حال خواندن نمازهای یومیه دید، کنجکاو شد و از سوی آنان به دین اسلام تعلیم یافت. ساتوق ایمان خود را از پادشاه مخفی نگه داشت، اما دوستانش را متقاعد کرد که به دین اسلام بروند. با این حال، هنگامی که پادشاه شنید که ساتوق مسلمان شده است، از ساتوق خواست که (به توصیه مادر ساتوق) معبدی بسازد تا نشان دهد که او مسلمان نشده است. نصر به سطوق توصیه کرد که تظاهر به ساختن معبد کند اما به قصد ساختن مسجد در دل خود.[9] پادشاه پس از دیدن ساتوق که شروع به ساختن معبد می کند، او را متوقف کرد، زیرا معتقد بود که او تغییر نکرده است. پس از آن، ستوق فتوایی به دست آورد که عملاً به او اجازه داد تا پدرکشی کند و ناپدری خود را کشت و پس از آن کاشغر را فتح کرد.[5] جنگ های مذهبی ستوق زمانی که خان شد دوازده و نیم یا بیست و پنج سال داشت،[8][10] و شروع به جنگ مذهبی با غیر مسلمانان کرد. به گفته تذکره بوغره خان، «تا رود آمو که از این طرف قبل از بلخ است به سمت طلوع خورشید تا جایی که «کرک» در شمال خوانده می شود تا جایی که «قره قوردوم» نامیده می شود. ) سلطان که کفار را با شمشیر مسلمان کرده بود، قوانین و دین حضرت محمد رسول الله صلی الله علیه و آله را وضع کرد و به آنها ارز داد».[11] مرگ به گفته جمال قارشی، ساتوق بوغراخان در سال 955 درگذشت و در مزاری به خاک سپرده شد که امروزه نیز در آرتوکس قابل بازدید است. در سال 1995 توسط معمار اویغور ابودوریم اشان بازسازی شد.[12] خانواده او حداقل 4 پسر و 3 دختر داشت: موسی بیتاش خان سلیمان خان حسن بغرا حسین بغرا نسب تارکان هادیا تارکان علا نور همچنین ببینید فهرست گروندگان به اسلام منابع رابرت شاو (1878). طرحی از زبان ترکی: همانطور که در ترکستان شرقی صحبت می شود ... ص 119–. «دنیای آرامکوی سعودی: کاشغر: درگاه غربی چین». بایگانی شده از نسخه اصلی در 2004-04-06. آندراس رونا تاس، مجارها و اروپا در قرون وسطی اولیه: مقدمه ای بر مجارستان اولیه، (انتشارات دانشگاه اروپای مرکزی، 1999)، 256. سوات سوچک، تاریخچه آسیای داخلی، (انتشارات دانشگاه کمبریج، 2002)، 84. گلدن، پیتر. ب. (1990)، "قراخانیان و اسلام اولیه"، در سینور، دنیس (ویرایش)، تاریخ کمبریج اوایل آسیای داخلی، انتشارات دانشگاه کمبریج، ص. 357, ISBN 0-521-24304-1 گزارش یک مأموریت به یارکوند در سال 1873 به فرماندهی Sir T.D. Forsyth، K.C.S.I.، C.B.، خدمات ملکی بنگال، با اطلاعات تاریخی و جغرافیایی در مورد دارایی های امیر یارکوند، 1873، ص. 123, doi:10.20676/00000196 رابرت شاو (1878). طرحی از زبان ترکی که در ترکستان شرقی (کاشغر و ترکند) صحبت می شود. مطبوعات ماموریت باپتیست. اسکات کامرون لوی، ران سلا (2010). «فصل دوازدهم - جمال قارشی: اسلام آوردن سلطان ستوق بوغره خان». آسیای مرکزی اسلامی: گلچین منابع تاریخی. انتشارات دانشگاه ایندیانا صص 73-76. شابک 978-0-253-35385-6. رابرت شاو (1878). طرحی از زبان ترکی که در ترکستان شرقی (کاشغر و ترکند) صحبت می شود. مطبوعات ماموریت باپتیست. خواجه مقدس