شکیبی اصفهانی

محمدرضا بن عبدالله اصفهانی متخلص به شکیبی (۱۵۵۷–۱۶۱۴م) شاعر فارسی‌زبان ایرانی در دربار مغولی هند بود. شعر شکسته‌دل نشویم ار ترا سر جنگست که آبگینهٔ ما هم‌طبیعت سنگست ز دوست هم گله دارد ستم رسیدهٔ هجر ستاره سوخته با آفتاب در جنگست چو آفتاب بویرانه‌ام قدم درنه که گفته‌است که گامی هزار فرسنگست * * * غمت از من غم جان بیش دارد توانگر شرم مهمان بیش دارد بشارت‌هاست از بخت سیاهم که ابر تیره باران بیش دارد که می‌داند درین بستان شکیبی گیا یا سرو دوران بیش دارد * * * نردیست جهان که بردنش باختنست نرادی او بنقش کم ساختنست دنیا بمثل چو کعبتین نردست برداشتنش برای انداختنست * * * ای آنکه بزندگانیت دسترس است مغرور مشو که شعله مهمان خس است این مرغ گرفتار که نامش نفس است بیرون رود ار ز آسمانش قفس است[۱] * * * منابع Wikipedia-logo-fa.png ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ محمدرضا شکیبی اصفهانی دارد. ذبیح‌الله صفا. تاریخ ادبیات ایران. ج. چهارم. چاپ هفتم. تهران: انتشارات فردوس، ۱۳۸۹. ۳۳۹. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۳۲۰۴۷۵۴. رده‌ها: اهالی ایراندرگذشتگان ۱۶۱۴اهالی اصفهانشاعران ایرانیایرانیان هندشاعران فارسی‌زبان سده ۱۶شاعران فارسی‌زبان سده ۱۷ منوی ناوبری به سامانه وارد نشدید بحث مشارکت‌ها ایجاد حساب ورود صفحهٔ تمرین گفتار بحث خواندن ویرایش نمایش تاریخچه جستجو صفحهٔ اصلی ورودی کاربران قهوه‌خانه تغییرات اخیر صفحهٔ تصادفی راهنما اهدا تماس با ویکی‌گفتاورد پیوندهای ویکی‌گفتاورد افراد آثار ادبی ضرب‌المثل‌ها فیلم‌ها نمایش‌های تلویزیونی موضوع‌ها رده‌ها ابزارها پیوندها به این صفحه تغییرات مرتبط بارگذاری پرونده صفحه‌های ویژه پیوند پایدار اطلاعات صفحه یادکرد این صفحه آیتم ویکی‌داده چاپ/برون‌بری ایجاد کتاب بارگیری به‌صورت PDF نسخهٔ قابل چاپ در پروژه‌های دیگر ویکی‌پدیا زبان‌ها افزودن پیوند این صفحه آخرین‌بار در ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۸ ساعت ‏۱۲:۴۲ ویرایش شده‌است.