ابواسحاق ابراهیم بن محمد بخاری جویباری

ابواسحاق ابراهیم بن محمد بخاری جویباری یا محمدابراهیم بن محمد در زمینه ی سرودن شعر به زبان فارسی از پیشگامان به شمار می رفت. او در ابتدا بعنوان زرگر، فعالیت خود را شروع کرد. دوره ی زندگی این شاعر، هم عصر با روزگار سامانیان بود. از غزل ابواسحاق جویباری می توان به لطافت طبع و مهارتش در شعر پی برد. یکی از اشعاری که توسط ابواسحاق جویباری سروده شده، عبارتست از: به ابر پنهان کرد آفتاب تابان را به سبزه بنهفت آن لاله برگ خندان را به سوی هر دو مهش برد و شاخ ریحان بود به شاخ مورْد به پیوست شاخ ریحان را بتی که خسته دلان را به بوسه درمان است دریغ دارد از این درددیده درمان را به ابر نیسان مانم کنون من از غم او سزد که صنعت خوبست ابر نیسان را به یک گذر که سحرگاه بر گلستان کرد بهشت کرد سراسر همه گلستان را