بیگادگی

بیگادگی. [دِ]. (حامص مرکب). از بیگاده (بیگاره که شاید تصحیف بیگاده باشد) به معنای متنفر از زن. حالت کسی که به علت ضعف جنسی زنان را خوش ندارد بی وجودی، عنین بودگی، نامردی. ناتوانی (جنسی).