منخرین اصلاح
نویسه گردانی:
MNḴRYN ʼṢLAḤ
منخرین . [ م ِ خ َ رَ ] (ع اِ) هردو سوراخ بینی . (غیاث ) (آنندراج ) تثنیه ٔ منخر. دو سوراخ بینی. (یادداشت مرحوم دهخدا): آب اصل[بیخ] سلق [چغندر] ۞ چون به بینی بازافکنی فضل دماغ و منخرین بِکِشد. (الابنیه چ دانشگاه ص 182). فَرَنجمُشک ... سددهای (!) مغز و منخرین بگشاید چون بوی کنند یا بخورند. (الابنیه ایضاً ص 243). رجوع به منخر شود. سوراخ بینی یا مَنخَرین[۱] اندام بیرونی دستگاه تنفسی جانوران است که از راه آن هوا به درون شش‌ها راه می‌یابد. کارکرد سوراخ‌های بینی از جمله بخش‌های فعال در کارکرد بسیاری از سامانه‌های عملی و کالبدشناختی بدن هستند: بویایی پالایش هوا از راه موهای ریز درون خود و مخاط تولید شده توسط غدد که باعث به دام افتادن بعضی ذرات خارجی می‌شود. این ذرات در غیر آن صورت توسط عطسه از بدن بیرون فرستاده می‌شوند. تنظیم دمایی هوای در تماس با شش‌ها، با ایجاد نقش یک مبادله‌گر گرمایی و حتی مشارکت در تنظیم دمایی مغز مانند آنچه در انسان اتفاق می‌افتد. در عکس‌هایی که توسط تابش فروسرخ به رنگ روشن‌تر دیده می‌شود. تنباکو و کافئین باعث کاهش جریان خون در این منطقه شده و آن را خنک می‌کنند. در بعضی گونه‌ها همچون اعضای تیره‌های فیلان و مورچه‌خوران، پشک آن‌ها بلند و کشیده‌است.
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.