سیمیت

سیمیت نانی است مستدیر که معمولاً با دانه‌های کنجد یا در سطحی کمتر رایج، با دانه‌های خشخاش، شاهدانه یا آفتابگردان پوشانده می‌شود و در آشپزی امپراتوری عثمانی پیشین و ترکیه امروزی و کشوزهای خاورمیانه، به‌ علاوه ارمنستان و کشورهای منطقه بالکان پخته می‌شد و می شود. اندازه، فشردگی و سهولت جویدن و سایر ویژگی های سیمیت بسته به منطقه کمی متفاوت است. سیمیت در ازمیر با نام gevrek (ترد) شناخته می شود، اگرچه بسیار شبیه به نوع استانبولی است. سیمیت در آنکارا کوچکتر و تُرد تر از شهرهای دیگر است. سیمیت برگرفته از عربی سامید (سمید) «نان سفید» یا «آرد خوب» است. نام‌های دیگر بر اساس کولیکیون یونانی بیزانسی (κολλίκιον) یا یونان باستان kollyra (κολλύρα) ​​یا یونانی koulouri (κουλούρι) است. در لاتین به عنوان arculata شناخته می شود. آرامی: ܩܶܠܽܘܪܳܐ/ܩܸܠܘܿܪܵܐ (qeluro/qelora); ترکی: gevrek; اسلاوی جنوبی đevrek, ђеврек, gjevrek, gevrek, gevrek. نام ارمنی بوکեղ (بوکه) است. در زبان یهودی-اسپانیایی به عنوان roskas turkas شناخته می شود. در زبان انگلیسی به عنوان rosca یا coulouri شناخته می شود. ویکی پدیا. سمید. [ س َ ] (اِ) میده ٔ سفید و به ذال معجمه افصح است. (آنندراج ). نان میده. (مهذب الاسماء). نان سپید. (دهار) : و پس نان سمید پر از ده درم سنگ فروکنند و سی درم سنگ دوغ بر این نان کنند و بنهند تا آغشته شود. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی). رجوع به سمیذ شود. دهخدا.