ازار. [ اِ ] (ع اِ) چادر. دقرور. دقروره . دقراره . خصار. (منتهی الارب ). چادری که بر میان بندند. ملحفة. لنگ . جامه ٔ نادوخته که بدان نیم زیرین تن پوشند و رداء آنچه بدان نیم زبرین پوشند. قال اﷲ تعالی : العظمة ازاری و الکبریاء ردائی . (حدیث قدسی ). و لباس ایشان [ مردم مهجر ] ازار است . (حدود العالم ). و ایشان همه [ شهر سریر بعربستان ] ازار و ردا پوشند. (حدود العالم ). || شلوار. مئزر. (دهار) (مؤید الفضلاء). سراویل . (منتهی الارب ).
۞ حقو. حقوة. حِقاء: تبان ؛ ازار خرد که عورت مغلظه را پوشد. سراویل اسماط؛ ازار بیحشو یعنی یکتاه . (منتهی الارب ). ازاره ، واحد ازار. ج ، آزِرَه ، اُزر، اُزُر. (مقدمة الادب ). || جامه ٔ اندرون . (مقدمة الادب ). || نطاق . || هر چیز که بپوشد ترا. || لحاف . || زن . زوجه . || میش . گوسفند ماده . || نفس .ذات . || پرهیزکاری . عفت . || اخضرار ازار؛ برآمدن موی زهار. || جوانی .
-
عفیف الازار ؛ پاکدامن . باعفت .