ازین

ازین . [ اَ ] (حرف اضافه + صفت / ضمیر) مخفف ازاین . زین . من هذا. || (ص مرکب ) (اشاره ٔ وصف جنس ) ازین گونه . ازین نوع . ازین قسم :
بپرسید از زال زر موبدی
ازین تیزهش راه بین بخردی .

فردوسی .

اندر این میانه هر جا که ازین بزرگی را یعقوب [ لیث ] عمل داده بود چون یعقوب اندرگذشت عصیان بدل اندر کردند عمرو را و خواستند که ملوک طوایف کردند. (تاریخ سیستان ). من [ سلطان محمود ] رواداشتمی ... که این حق [ ماتمداری بوصالح ] بتن خویش گذاردمی اما مردمان ازین گویند و باشد که عیب کنند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 195).
از کوه فرودآمد زین پیری نورانی .

سنائی .

کردم غمش بر جان گزین ، بادش فدا صدجان ازین
جان گرچه باشد نازنین هرگز بجانان کی رسد.

سلمان ساوجی .

چرخ گوید که کشم پیش تو درهای نجوم
در زوایای ضمیر تو ازین بسیار است .

وحشی .

گر در خیبر بزور، بازوی حیدر گشاد
بسکه ازین قلعه را سایه ٔ حق برگشاد.

کاتبی .

بسلامت نگذشته ست کسی از ره عشق
صد ازین قافله در رهگذر ما زده اند.

باقر کاشی .

پوشیده مرقعند ازین خامی چند
بگرفته ز طامات الف لامی چند
نارفته ره صدق و صفا گامی چند
بدنام کننده ٔ نکونامی چند.

؟

|| چقدر. چه اندازه .چه بسیار. چه مایه . رجوع به از این و زین شود. || چنین . (غیاث اللغات بنقل از شرح گلستان خان آرزو): ازین جائی ندیده ام ؛ یعنی چنین جائی ندیده ام .رجوع به از این و زین شود.