پل . [ پ َ
/ پ ِ ] (اِ) پاشنه ٔ پای . عقب
: دریغ این بر و برز و بالای تو
رکیب دراز و پل و پای تو.
فردوسی (از فرهنگ رشیدی ).
همیشه کفش و پلش را کفیده بینم من
بجای کفش و پلش دل کفیده بایستی .
معروفی (از لغت نامه ٔ اسدی ).
پل بکفش اندر بکفت و آبله شد کابلیچ
از پس غمهای تو، تا تو مگر کی آئیا.
عسجدی .