جامح
نویسه گردانی:
JAMḤ
جامح . [ م ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از جُموح و جِماح . (اقرب الموارد). اسب توسنی کننده . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). سرکشی کننده . (آنندراج ). اسب سرکش و شرور. (ناظم الاطباء). توسن سرکش . || خودرای شونده . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). || شتاب کننده : لولّوا الیه و هم یجمحون ؛ ای یسرعون . (سوره ٔ 57/9). آنکه سوار باشد بر هوای نفس خود و او را از آن بازنتوان گردانید. || آنکه سر باز زند. ج ، جوامح . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). این کلمه برای مذکر و مؤنث یکسان است ، برای هردو به همین صورت آید. (از اقرب الموارد). || (اِ) زنی که بدون طلاق و اجازت شوهر نزد اهل رود. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۱۵۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۹ ثانیه
جامه ٔ موی . [ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جامه ٔ موئینه . جامه ای که با موی یا پشم یا کرک سازند، چون جامه ای که از خز و سنجاب ...
جامه ٔ عید. [ م َ / م ِ ی ِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جامه ای که در روز عید پوشند. (بهار عجم ) (آنندراج ). جامه ٔ نوروز : بهار آمده یارب چه رهن ...
جامه ٔ غوک . [ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چیزی باشد سبز شبیه به ابریشم که در روی آب بهم میرسد. (برهان ). گیاهی است سبز که در...
جامه ٔ شیر.[ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جامه ای که مانند پوست شیر باشد. جامه ای که گلهائی مانند خالهای پوست شیر در آن باشد. هم...
جامه ٔ شرم . [ م َ / م ِ ی ِ ش َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عفت . پاکدامنی . حیا : ز سر تاج فرهنگ بفکنده ای ز تن جامه ٔ شرم برکنده ای .فردوسی .
جامه شوران . [ م َ / م ِ ] (اِخ ) ده کوچکی است از بخش رامیان شهرستان گرگان واقع در 15 هزارگزی باختری رامیان و 50 تن سکنه دارد. (از فرهنگ ج...
جامه شوران . [م َ / م ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دروفرامان بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان واقع در 32 هزارگزی جنوب خاوری کرمانشاه کنار رودخ...
جامه شوران . [ م َ / م ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ماهیدشت بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه . واقع در 4 هزارگزی خاورماهیدشت و 2 هزارگزی جنوب شوس...
جامه شوران . [ م َ / م ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان اسفندآباد بخش قروه ٔ شهرستان سنندج واقع در 18 هزارگزی جنوب باختری قروه و 1 هزارگزی بابا...
جامه کاران . [ م َ / م ِ ] (اِخ ) از دهات ورامین است . (مرآت البلدان ج 4 ص 127).