جامح
نویسه گردانی:
JAMḤ
جامح . [ م ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از جُموح و جِماح . (اقرب الموارد). اسب توسنی کننده . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). سرکشی کننده . (آنندراج ). اسب سرکش و شرور. (ناظم الاطباء). توسن سرکش . || خودرای شونده . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). || شتاب کننده : لولّوا الیه و هم یجمحون ؛ ای یسرعون . (سوره ٔ 57/9). آنکه سوار باشد بر هوای نفس خود و او را از آن بازنتوان گردانید. || آنکه سر باز زند. ج ، جوامح . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). این کلمه برای مذکر و مؤنث یکسان است ، برای هردو به همین صورت آید. (از اقرب الموارد). || (اِ) زنی که بدون طلاق و اجازت شوهر نزد اهل رود. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۱۵۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۹ ثانیه
کهن جامه . [ ک ُ هََ / هَُ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) آنکه جامه ٔ کهنه در بر دارد.آنکه جامه اش کهنه است . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنکه لباسی...
موم جامه . [ جا م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) پارچه ٔ مومی شده و به موم اندودشده و مشمع. (ناظم الاطباء). جامه ای که به موم چرب کرده باشند. (آنندراج...
نان جامه . [ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) خادم که بر نان خدمت کند. مقتوین . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). مقتی . (از منتهی الارب ). خدمتکاری که مواجب...
جامه کوب . [ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) چوبی است که گازران هنگام شستن ، جامه یا لباس را بدان کوبند. جومه کو (در لهجه ٔ محلی گناباد خراسان ). کوتن...
جامه گاه . [ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) توشه خانه . جارختی . مکانی که جامه و رخت در آن نهند.
جامه وار. [ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) جاموار. شال و پارچه ٔ گل دار. پارچه ٔ پنبه ای الوان . (ناظم الاطباء). || به اندازه ٔ یک جامه . بقدر جامه .
چاک جامه . [ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) جامه دریده . عریان . برهنه . || شرمگین . خجلت زده . زردروی : در یرقان چو نرگسی در خفقان چو لاله ای نرگس چاک ...
زره جامه . [ زَ / زِ رِه ْ م َ / م ِ ] (اِ مرکب )زرهی که بالای لباس های دیگر پوشند. (ناظم الاطباء).
سیه جامه .[ ی َه ْ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) که جامه ٔ سیاه پوشیده است . ماتم دار. عزادار. جامه ٔ ماتم پوشیده : ماتم عمر رفته خواهم داشت زآن سیه...