چشم داشتن

چشم داشتن . [ چ َ / چ ِ ت َ ] (مص مرکب ) توقع و امید داشتن . (آنندراج ). امیدوار بودن و انتظار کشیدن . (ناظم الاطباء) :
بامید تاج از پدر چشم داشت
پدر زین سخن بر پسر خشم داشت .

فردوسی .

همی چشم داریم از آن تاجور
که بخشایش آرد بما بر مگر.

فردوسی .

چنین است رسم سرای جفا
نباید کزو چشم داری وفا.

فردوسی .

صلاح بنده آنست که به پیشه ٔ دبیری خویش مشغول باشد و چشم دارد که وی را از دیگر سخنان عفوکرده آید. (تاریخ بیهقی ). و «ستی » پسر دیگر خوارزمشاه مردتر از هرون بود و دیداری تر و چشم داشته بود که وی را فرستد چون آن دید غمناک و نومید شد. (تاریخ بیهقی ).
صدفش چشم ندارم لیکن
از نهنگش حذری خواهم داشت .

خاقانی .

رطب ناورد چوب خرزهره بار
چو تخم افکنی بر همان چشم دار.

سعدی .

|| چشم براه بودن . انتظار ورود چیزی یا کسی را داشتن : معتصم گفت ... چرا دیر آمدی دیریست که ترا چشم میداشتم . (تاریخ بیهقی ).
- چشم داشتن بر کسی یا چیزی ؛ امیدوار بدان کس یا بدان چیز بودن :
سپاهست چندین پر از درد و خشم
سراسر همه بر تو دارند چشم .

فردوسی .