حری
نویسه گردانی:
ḤRY
حری . [ ح َرْی ْ ] (ع مص ) کاستن . کاسته شدن . (تاج المصادر بیهقی ). ناقص گردیدن : یَحْری کما یَحْری القمر.
واژه های همانند
۲۰ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
حری . [ ح ِ را ] (اِخ ) حِراء. کوهی است به مکه . جبل النور : سخن نهان ز ستوران به ما رسید چو وحی نهان رسید ز ما زی نبی به کوه حری . ناصرخس...
حری . [ ح َرْ را ] (ع ص ) زن تشنه .
حری . [ ح َرْ ری ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به حَرّة.- بعیرٌ حری ؛ شتر که چرا کند در زمین سنگلاخ سوخته .
حری . [ ح َ ری ی ] (ع ص ) سزاوار. (دهار). شایسته . ازدرِ. درخورِ. زیبای ِ. زیبنده ٔ. برازای ِ. برازنده ٔ. شایان ِ. بابت ِ. جدیر. حقیق . خلیق . قمین ...
حری . [ح ُرْ ری ] (حامص ) آزادی . آزادگی . حریت : ای به حری و به آزادگی از خلق پدیدچون گلستان شکفته ز سیه شورستان . فرخی .آن پسندیده به ...
هری ٔ. [ هََ] (ع ص ) گوشت نیک پخته . (منتهی الارب ). گوشتی که نیک پخته شود تا از استخوان جدا گردد. (اقرب الموارد).
هری . [ هَِرْ ری ] (صوت ، ق )لفظی است که عوام چون کسی را بیرون کردن خواهند بخواری و زبونی ، بر زبان آورند: هری برو، معزولی ، در این کلمه ...
هری . [ هَُرْ ری ] (اِ صوت ، ق ) تعبیر آواز پنهانی دل در حالت ترس و نگرانی . چنانکه در تداول گویند: دلم هری ریخت یا هری تو ریخت . (از یادداش...
هری . [ هََرْی ْ ] (ع مص ) به چوب دستی زدن کسی را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
هری . [ هَُرْی ْ ] (ع اِ) خانه ٔ کلان که در آن طعام سلطان گرد آرند. ج ، اهراء. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).