حسن
نویسه گردانی:
ḤSN
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن ابی بکر سکاکینی . پدرش فاضل و شیعی بی غلو بود و خودش در رفض غلو کردو قاضی شرف الدین او را به جرم سب شیخین تکفیر کرد وبه حکم این قاضی در سوق الخیل گردن حسن را زدند (11 جمادی اول سال 744 هَ . ق .). (دررالکامنة ج 2 ص 34).
واژه های همانند
۱,۷۲۲ مورد، زمان جستجو: ۱.۸۸ ثانیه
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن برهان الدین ، مکنی به ابومحمد بغدادی لغوی . درگذشته ٔ 447 هَ . ق . او راست : «دیوان العرب » در لغت ...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن حمدون . رجوع به حسن کاتب شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن خلف . رجوع به حسن دهستانی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بابا رسول . رجوع به حسن برزنجی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن حلبی . رجوع به حسن عراقی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن زهره حسنی . نقیب الاشراف حلب و ناظر بیمارستان بود. و در محرم 732 هَ . ق . ناگهان کشته شد.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی حلی . رجوع به حسن مهلبی شود.
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی واعظ. رجوع به حسن نیشابوری شود.
حسن . [ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عماربن متوج بن حریز (644 - 725 هَ . ق .). قاضی زبدانی و کرک نوح بود. و فرزندش مفتی جمال الدین معروف است...
حسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عمروک قرشی . رجوع به حسن بکری شود.