خطا. [ خ َ ] (اِخ ) نام شهریست از ترکستان . زمین مشکخیز منسوب به خوبرویان و شاهدان . (از شرفنامه ٔ منیری ). ختا. رجوع به ختا در این لغت نامه شود
: همه مرز چین با خطا و ختن
گرفتش ببازوی شمشیرزن .
فردوسی .
مرکب غزو ورا کوه منی زیبد زین
پرده ٔ خان خطا زین ورا زیبد یون .
مجلدی .
بگامی سپرد از خطا تاختن
بیک تک دویداز بخارا به وخش .
بخاری .
بچهره بودی محسود نیکوان خطا.
سوزنی .