خطم

خطم . [ خ َ ] (ع مص ) بر بینی شتر زدن تا خطام در آن کنند. منه : خطم البعیر بالخطام . || مهار کردن شتر را. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || زدن بر بینی کسی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : خطمه خطما. || غلبه کردن بر کسی در کلام و بازداشتن اواز کلام . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). منه : خطمه بالکلام . || دوختن کناره های چرم را. (منتهی الارب ). منه : خطم الادیم . || داغ خطام بر شتر نهاند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). منه : خطم البعیر. || آویختن زه را بکمان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). منه : خطم القوس بالوتر خطماً.