خوارة
نویسه گردانی:
ḴWAR
خوارة. [ خ َوْ وا رَ ] (ع اِ) دبر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، خور. || خرمابن بسیاربار. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، خور. || (ص ) مؤنث خَوّار. ضعیف . نرم . (یادداشت بخط مؤلف ) : و له لحماحم اغصان خضر مربعة خوارة. (ابن البیطار).
واژه های همانند
۵۰ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
آتش خواره . [ ت َ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) رجوع به آتش خوار شود.
خاره در. [ رَ / رِ دَرر ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) شکافنده ٔ سنگ خاره . || کنایه از قدرت است و صلابت : تکاور یکی خاره دری تو گفتی چو یوز از زمین ...
خواره کار. [ خوا / خا رَ / رِ ] (ص مرکب ) دشنام دهنده . (ناظم الاطباء) (برهان قاطع).
خاره کت . [ رَ ک َ ] (اِخ ) نام موضعی است از انازنکوه متعلق بهزار جریب . (سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ص 122 بخش انگلیسی ).
دوغ خواره . [ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) کسی که دوغ خورد. (فرهنگ فارسی معین ).
سخن خواره . [ س ُ خ َ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) گفتار درشت از روی عدم شفقت . || گستاخ و بی ادب . (ناظم الاطباء). رجوع به سخن خوار شود. |...
شکم خواره . [ ش ِ ک َ خوا /خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) پرخور. بسیار خور و خورنده .(ناظم الاطباء). مبطان . بطن . شکم بنده . شکم خوار. شکم پرست . شکم پرور...
علف خواره . [ ع َ ل َ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) علفخوار. علفچر. که علف خورد. || (اصطلاح طبیعی ) حیوانی که از علف و دیگر مواد نباتی تغذیه...
کژدم خواره . [ ک َ دُ خوا / خا رَ / رِ ] (اِ مرکب ) نام جانوری است در دیار خوزستان از ولایت پارس گویند چون به راه میرود دم خود را به زمین ...
سیکی خواره . [ سی / ی َ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) سیکی خورنده . رجوع به سیکی خوار شود : شب شد بمستان اندکی تریاک بیداری بده رندان سیکی خ...