دست خوش . [ دَ ت ِ خوَش ْ
/ خُش ْ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) این ترکیب در بیت ذیل منسوب به رودکی آمده است و ظاهراً بدان هم معنی دست خوب می توان داد و هم معنی دست خوش و ملعبه
: عالم چو ستم کند ستمکش مائیم
دست خوش روزگار ناخوش مائیم .
(منسوب به رودکی ).