رستن

رستن . [ رِ ت َ ] (مص ) رشتن . ریسیدن . (ناظم الاطباء). ریسیدن . (آنندراج ) (فرهنگ سروری ). در تداول عامه ٔ شوشتر رِسَّن گویند به معنی رشتن و به دوک پیچیدن . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) :
بیاموخت شان رستن ۞ و تافتن
به تار اندرون پود را بافتن .

فردوسی .

|| رندیدن . (لغت محلی شوشتر). || ریسیدن . (فرهنگ رشیدی ). || بافتن . || آهسته حرف زدن . || مانند مگس صدا کردن . (ناظم الاطباء).