رهنمون

رهنمون . [ رَ ن ُ / ن ِ / ن َ ] (ص مرکب ) نماینده ٔراه . (ناظم الاطباء). نماینده ٔ راه که به تازیش هادی خوانند. (شرفنامه ٔ منیری ). رهبر. راهبر. مرشد. راهنمون . راهنما. رهنمایی . (یادداشت مؤلف ) :
چه گفتند در داستان دراز
نباشد کس از رهنمون بی نیاز.

ابوشکور.

همی رفت و پیش اندرون رهنمون
جهاندیده ای نام او شیرخون .

فردوسی .

خجسته ذوفنونی رهنمونی
که در هر فن بود چون مرد یک فن .

منوچهری .

چنین گفت گشتاسب با رهنمون
که روزی به پیشه نگردد فزون .

اسدی .

ز رهنمون بدی نیک ترس خاقانی
که رهنمون چو بد آید رهت نمونه شود.

خاقانی .

گر دیده بُده ست رهنمون دل من
در گردن دیده باد خون دل من .

؟ (از سندبادنامه ص 325).

|| ناخدا و ملاح . || بدرقه . || حاجب . || نقیب . (ناظم الاطباء). رجوع به راهنمون شود.