سابور

سابور. (اِخ ) ابن سهل . از پزشکان معروف عیسوی کیش ایران است که در قرن سوم هجری میزیست . پدرش سهل کوسج نیز طبیب بود و بعلت اینکه از مردم اهواز و خوزستان است به خوزی معروف شده است . سابور مقدّم اطبای بیمارستان جندیسابور و مورد توجه متوکل باﷲ خلیفه ٔ عباسی و اخلاف او بود و در طب و اکثر علوم بر پدر خود تفوق داشت . و در روز دوشنبه 9 روز مانده از ذی الحجه ٔ سال 255 در دوره ٔ مهتدی باﷲ عباسی وفات یافت . تألیفات او از این قرار است : قرابادین الکبیر. کتاب فی قوی الاطعمه و مضارها و منافعها. کتاب الرد علی حنین فی کتابه فی الفرق بین الغذاء والدواء المسهل .القول فی النوم و الیقظة. کتاب ابدال الادویة. از میان این آثار قرابادین مهم ترین و معروف ترین آنهاست که تا تألیف قرابادین امین الدولة بن تلمیذ بسیار متداول و مورد استفاده ٔ بیمارستانها و داروخانه ها بود. رجوع به تاریخ الحکماء قفطی ص 196 و 207 و تاریخ الخلفاء ص 235 و عیون الانباء فی طبقات الاطباء ج 1 ص 160 و 161و قاموس الاعلام ترکی ج 4 و اعلام زرکلی ج 1 ص 353 شود.