سیم . [ س َ ی َ ] (اِ) چوبهایی است که برزیگران بر دو طرف چوبی که بر گردن گاو زراعت گذارند بندند. (برهان ). چوبی است که برزگران بر دو طرف چغ بندند و آنرا به ریسمان بر گردن گاو استوار کنند. (فرهنگ رشیدی ). اوستا «سیما»
۞ قیاس کنید با «سیمواترا»
۞ (یشت
10 ،
125)، هندی باستان «چمیا»
۞ (تیریوغ )، ارمنی «سمیک »
۞ (چوب یوغ گاو نر).