صیاح
نویسه گردانی:
ṢYAḤ
صیاح . [ ص َی ْ یا ] (ع اِ) بوی خوشی است یا سرشستنی است . (منتهی الارب ). عطر و قیل غِسل . (اقرب الموارد). || (ص ) بانگ کننده . (مهذب الاسماء). آنکه بسیار فریاد کند. (اقرب الموارد).
واژه های همانند
۲۱۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۲ ثانیه
زبان سیاه . [ زَ ] (ص مرکب ) سیاه زبان . رجوع به «زبان » و «زاغ زبان » شود.
چاه سیاه . (اِخ ) «منزلگاهی فیمابین نیشابور و ترشیز [ کاشمر ]». (از مرآت البلدان ج 4 ص 133).
خاک سیاه . [ ک ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خاک تیره . خاک برنگ سیاه . خاک سیه .
خال سیاه . [ ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نام خالهای سیاه رنگ ورق قمار، مقابل خال قرمز.
چشم سیاه . [ چ َ / چ ِ م ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چشم سیاهرنگ . چشمی برنگ سیاه . چشم که مردمک آن بغایت سیاه باشد : بجان تو که نیارم تم...
تخته سیاه . [ ت َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) صفحه ٔ بزرگی از چوب یا جز آن که سیاهرنگ زنند و بر دیوار مقابل نشیمن گاه شاگردان نصب نمایند وهر بار چ...
ترف سیاه . [ ت َ ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رخبین . قره قروت . کبح . (زمخشری ).
چال سیاه . (اِخ ) دهی است از بخش ایزه شهرستان اهواز. که در 18 هزارگزی باختر ایزه واقع شده . کوهستانی و معتدل است و 110 تن سکنه دارد. آبش...
چال سیاه . (اِخ ) نام قریه ای نزدیک اصفهان که در شمال غربی اصفهان و نزدیک سلطان آباد واقعاست .
جزع سیاه . [ ج َ ع ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوع خاصی از جزع که تیره رنگ است . مهره ٔ یمانی سیاه . مهره ٔ سیاه : حصاری بر آن که ز جزع س...