عرضی

عرضی . [ ع ُ ضی ی ] (ع ص نسبی ) آنکه بر زین نشستن و ثبات نتواند. (منتهی الارب ). کسی که بر روی زین سست نشسته باشد. (ناظم الاطباء). کسی که بر زین ،محکم ننشیند. (از اقرب الموارد). || شتر که در رفتار سرکشی کند، بدان جهت که ریاضتش کامل نشده . گویند بعیر عرضی ، یعنی صعب و سخت . (از منتهی الارب ). سرکش و گردنکش . (ناظم الاطباء). شتر که در راه رفتن خود خم شود، بدان جهت که تربیتش هنوز کامل نشده است . (از اقرب الموارد). || شتری که به یک طرف تکیه کرده باشد بواسطه ٔ شکستگی . (ناظم الاطباء).