فرج ا

فرج ا. [ ف َ رَ جُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن محمدبن درویش الحویزی . مورخ ادیب امامی . نسبتش به حویزه ۞ است که در میان بصره و خوزستان است . او راست : 1- کتاب الرجال که دو مجلد بزرگ است در تراجم . 2- الغایة، در منطق و کلام . 3- الصفوة، در اصول . 4- تذکرةالعنوان ، در نحو و منطق و عروض .5- شرح تشریح الافلاک للبهائی . 6- تفسیر. 7- تاریخ کبیر. 8- دیوان شعر. 9- رساله ای در علم حساب . (از اعلام زرکلی ). و رجوع به روضات الجنات چ سنگی ص 511 شود.