کاشی

کاشی . (اِخ ) (فهمی ...) رند و نامراد است و اوقات خود را به تجارت میگذراند. عاشق پیشه هم هست ولی عشقش پایدار نیست . طبع شعر خوبی دارد و این ابیات از اوست :
تو از کس نگذری کش رخنه ای در جان نیندازی
من از حیرت نمیدانم که زخمی خورده ام یا نه .

#

باز اشکم سر آرایش مژگان دارد
بازم انگشت ملاقات بدندان دارد

#

از سر انگشت استغفار نتوان باز کرد
این گره هایی که محکم گشته بر زنار من .

#

اگر بر بستر من گل فشانی بردمد آتش
و گر بر تربت من آب ریزی دود برخیزد.

#

کشیده ام دو سه جام از شراب بیشرمی
خدا کند که دوچارم شوی در این گرمی .

#

بر همچو منی جلوه گریهای توحیف است
خود را منما تا بتمنای تو میرم .

#

صد آبله زد زبان و انگشت
از بسکه بلا شمار کردم .

#

بینم چو در رفتار او حیرت زمینگیرم کند
پا بر سر جان مینهد غافل نهادن این چنین .

#

گر چه رام دل بی صبر و قرارم نشدی
سر راهی نگرفتم که دوچارم نشدی .

(ترجمه ٔ تذکره ٔ مجمع الخواص ص 200).