وذء

وذء. [ وَذْءْ ] (ع اِ) سخن نابایست و مکروه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). سخن ناشایست ناسزاباشد یا غیر آن . (از اقرب الموارد). || (مص ) عیب کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || حقیر گردانیدن . (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بانگ برزدن .(منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بازایستادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زجر کردن .(اقرب الموارد). || کند و خیره شدن بینائی چشم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و فعل آن از باب فتح است . (منتهی الارب ).