هبیب
نویسه گردانی:
HBYB
هبیب . [ هََ ] (ع ص ) باد گردانگیز. (منتهی الارب ). بادی که گرد و غبار پراکند. هَبوب . هبوبة. (معجم متن اللغة) (اقرب الموارد) (لسان العرب ).
واژه های همانند
۳۳۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۴ ثانیه
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سبع. مکنی به ابی جمعه . صحابیست . و بعضی حبیب بن سباع گفته اند. رجوع به ماده ٔ قبل شود.
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سبیعة. صحابیست .
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سعد. صحابی است و از موالی یکی از انصار است و درک غزوه ٔ بدر کرده است . موسی بن عقبة او را یاد کرده . ابوعمرو شخصی ...
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سعد قیسی . ابن عبد ربه گوید: ابوحبترةبن ضحاک کاتب دیوان کوفه بود و او از روزگار عمر بر این کار بود تا زمان عبیداﷲ ...
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سلمة. رجوع به حبیب بن مسلمة شود.
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سلیم راعی . رجوع به حبیب راعی شود.
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن سندر. مکنی به ابوعبدالرحمن . صحابی است . رجوع به قاموس الاعلام ترکی و تنقیح المقال ج 1 ص 254 شود.
حبیب .[ ح َ ] (اِخ ) ابن سوید. رجوع به حبیب بن شوذب شود.
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن شریح . صغانی او را چنین یاد کرده ، لیکن غلط است و صحیح حبیش بن شریح است . (الاصابة ج 2 ص 75).
حبیب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن شوذب . مردی از اهل نجد و ساکن ضریة بود. اصمعی از وی روایت دارد. (بلوغ الارب ج 2 ص 105).