هجیر. [ هَُ ] (ص ) خوب و نیک و نیکو و زبده . (برهان ). هژیر. خجیر. (حاشیه ٔ برهان چ معین )
: درخورد همت تو خداوند جاه داد
جاه بزرگوار و گرانمایه و هجیر.
منوچهری .
یکی به کوه سخن ران که گرچه هست جماد
ز زشت زشت دهد پاسخ هجیر هجیر.
قاآنی .
|| خوب چهر. زیبا. درخشان
: سیرت به برج لهو و طرب باد سال و مه
ای طلعت چو مهر هجیر اندر آسمان .
سوزنی .