مانی

مانی در لغت به معنی «اندیشمند» است از ریشه اوستایی «مان» به معنی اندیشه و واژه اوستایی «مانا» به معنی اندیشیدن. در فارسی باستان از آن به معنی «جاودانگی» و «ماندگاری» نیز تعبیر شده است.
بعدها پیامبری ایرانی به این نام ظهور کرد که مادرش از خاندان اشکانی و پدرش مردی به نام پاتک یا فاتک از مردم همدان بوده است. وی نقاش زبردستی بوده و پیروانش را مانویان «اندیشمندان» نامیده اند.
مانی یکی از عروسک های دوقلوی باستانی ایرانیان است این جفت عروسکها که مانی و مانا نام داشته اند اولین عروسک های ایرانی هستند که قدمت آنان به مادها می رسد و ترکیبی از سفال و ریسمان داشته اند و مانی پسر با سری کروی و بدنی استوانه ای و مانا دختر با سری کروی و بدنی مخروطی بوده است که با ریسمان به عنوان گردن و دست و پاها به هم وصل بوده و در انتهای پاها نیز هر دو کفش هایی سفالین داشته اند.