سبع المثانی

نامهاى معروف سوره حمد عبارتند از: ام الکتاب، فاتحة الکتاب، سبع المثانى و حمد. و نامهاى غیر مشهور آن عبارتند از: فاتحة القرآن، القرآن العظیم، الوافیه، الکافیه، الشافیّة، الشفاء، الصلواة، الدّعاء، الاساس، الشکر، الکنز، النور، السئوال، تعلیم المسألة، المناجات، التفویض، سورة الحمد الاولى و الحمد القصرى است.

بررسى جایگاه و محتواى این سوره نشان مى دهد که وجه تسمیه آن به هر یک از این نامها ناشى از مناسبتهاى موجود در معارف آن و یا جایگاه ویژه سوره است. اکنون به بررسى اسرار نامگذارى سوره حمد به این نامها مى پردازیم.

1ـ ام الکتاب و ام القرآن: نام گذارى سوره حمد به این دو نام، که در روایات فراوانى به نقل از فریقین (یعنى شیعه و سنى) آمده است از این جهت است که مشتمل بر عصاره معارف قرآن است.

معارف قرآنى داراى سه بخش است: مبدأشناسى، معادشناسى و رسالت شناسى است.

سوره مبارکه فاتحة الکتاب نیز مشتمل بر معرفتهاى یاد شده است زیرا بخش آغازین آن مربوط به مبدأ و ربوبیت است «الحمد لله رب العالمین...» و بخش بعدى آن ناظر به معاد و روز قیامت است «مالک یوم الدّین» و بخش آخر آن که سخن از حصر عبادت و استعانت از خداى سبحان و طلب هدایت به صراط مستقیم دارد. «ایاک نعبد تا و لا ظالین» مربوط به مسیر هدایت و ظلالت از مبدأ تا معاد است که در این سوره ترسیم شده است.

2ـ فاتحة الکتاب و فاتحة القرآن: این سوره مبارکه به عقیده بسیارى از مفسران و پژوهشگران علوم قرآنى اولین سوره اى است که به طور کامل بر قلب پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم)نازل شده است.(23)

به هر حال چون در تنظیم سوره هاى قرآنى ابتداء و سرآغاز آن سوره حمد قرار گرفته از این رو بنام فاتحة الکتاب و یا فاتحة القرآن نام گرفته است.

از سوره مبارکه حمد در روایات فراوانى با نام «فاتحة الکتاب» یاد شده است مانند «لا صَلواةَ اِلاّ بِفاتِحَةِ الْکِتابِ»(24)

3ـ سبع المثانى: این نام را خداوند در مقام اظهار امتنان بر پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم)بر این سوره نهاده است: «وَ لَقَدْ اتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانى» در این آیه بر اساس روایات وارده از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) و امامان(علیهم السلام)همان سوره حمد است، چنانچه در تفسیر عیّاشى آمده است که شخصى از امام صادق(علیه السلام)درباره آیه 87 سوره حجر سئوال کرد که مى فرماید: «وَ لَقَدْ اتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِىَ وَ الْقُرْآنَ الْعَظیمَ» «یعنى اى رسول خدا ما به تو سبع مثانى و قرآن عظیم عطا کرده ایم» فرمود: منظور از سبع مثانى سوره حمد است که هفت آیه دارد و منظور از مثانى یعنى «دو» تکرار آن در نماز است که در هر نماز دوبار تکرار مى شود. (یعنى هفت آیه دوباره»(25)

4ـ الشفاء و الشافیة: قرآن کریم براى شفاء دردهاى درونى و بیماریهاى قلبى، یعنى جهل و نادانى و رذایل اخلاقى، از سوى شافى مطلق یعنى خداى سبحان، نازل شده است، و سوره مبارکه حمد نیز که برترین سوره قرآنى است و عصاره معارف آن است در روایات «سوره» شفابخش نام گرفته است: «فاتِحَةُ الْکِتابِ شِفاءُ کُلِّ داءِ»(26) «مَنْ لَمْ یَبْرَأَهُ الْحَمْد لَمْ یَبْرَأَهُ شَیْىءٌ»(27) یعنى سوره حمد درمان هر دردى است که اگر دردى را او درمان نکند چیز دیگرى او را درمان نخواهد کرد.

گرچه تلاوت سوره حمد شفابخش بیماریهاى تن نیز هست و در این امر مجرب نیز تردیدى نیست، اما مهم بیماریها، بیماریهاى جان است که قرآن کریم عهده دار درمان آنها است. و سوره حمد نیز چون عصاره قرآن است، عصاره درمانهاى قرآنى نیز خواهد بود.

5ـ الاساس: ابن عباس مى گوید: هر چیزى را اساسى است و اساس قرآن حمد و اساس حمد، بسم الله الرحمن الرحیم است.

6ـ الصلات: برخى از مفسرین سرّ نام گذارى این سوره را به «صلات» این دانسته اند که قوام نماز به سوره حمد است. «چنانچه در روایت آمده است که «لا صَلواةَ اِلاّ بِفاتِحَةِ الْکِتاب»(28)

7ـ الکافیة الوافیة: در برخى از تفاسیر اهل سنت راز نام گذارى سوره حمد به «الکافیة و الوافیة» را این دانسته اند که در صحت نماز این سوره کافى و وافى است، زیرا هیچ سوره اى جز حمد مقوّم نماز نیست.(29)

8ـ المناجاة و التفویض: نام گذارى سوره حمد به این دو نام به دلیل آن است که در این سوره «ایاک نعبد و ایاک نستعین» است، که بخش اول آن مناجات عبد با خدا است و بخش دوم آن تفویض ممدوح حاصل مى شود.(30)

9ـ الکنز:سوره مبارکه حمد در روایات شیعه و سنى، «گنج العرش» نام گرفته است.

10ـ النّور: قرآن کریم از کتب آسمانى با تعبیر نور یاد مى کند بنابراین، سوره اى که عصاره کتاب نور است خود نیز نورى باهر و نورانى کننده انسانها است.

11ـ تعلیم المسأله و السئوال: گرچه طلب و مسئلت عبد سالک از خداى سبحان به صورت صریح تنها در آیه کریمه «اهدنا الصراط المستقیم» آمده است، اما همان گونه که درتفسیر همین سوره بیان خواهد شد تحمید و تمجید عبد در آغاز سوره نیز تحمیدى بى طلب و تمجیدى بى طمع نیست. بلکه «ستایش سابق» زمینه خواهش لاحق است.

12ـ الحمد الاولى و الحمد القصرى: یعنى الحمدِ اولى و الحمدِ کوتاه و علت اینکه سوره حمد به این دو، نام گذارى شده این است که در میان سوره هایى که آنها را «حامدات» مى گویند اولین و کوتاهترین آنها سوره حمد است و سوره هاى حامدات سوره هاى را مى گویند که ابتداء آنها با حمد آغاز مى شوند و آنها عبارتند از: فاتحة الکتاب (یعنى همین سوره، انعام، کهف، سبأ و فاطر.

13ـ الحمد و الدّعا و الشُکر: و گفته اند وجه اینکه این سوره به این سه نام نام گذارى شده اینست که در اول سوره از شکر و حمد و آخر آن از دعا سخن گفته مى شود.