سپهر. [ س ِپ ِ ] (اِ) پارسی باستان «سپیثره » ۞ (لغةً یعنی سپهرداد، آسمان آفریده )، پهلوی «هوسپیتر» ۞ و «سپیهر» ۞ بقول نلدکه این کلمه مست...
این نام در پارسی باستان: سپیثره spişra؛ اوستایی: سپرِزی sperezi؛ سنسکریت: sphar (گسترده و کمانی) پارتی و مانوی: ïspir؛ پهلوی: spihr با همان معنی سنسکر...
سپهران سپهر. [ س ِ پ ِ س ِ پ ِ ](اِ مرکب ) فارسی فلک الافلاک چنانکه شیدان شید ترجمه ٔ نورالانوار است . (آنندراج ). برساخته ٔ آذر کیوان است .
خط سپهر. [ خ َطْ طِ س ِ پ ِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دایره ٔ عالم . دایره ای که در هیئت قدیم عالم را نمایش می داده است : دایره ٔ خط سپهرش م...
باز سپهر. [ زِ س ِ پ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب . (آنندراج ). روز. آفتاب . (ناظم الاطباء).
سپهر اثیر. [ س ِ پ ِ رِ اَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کره ٔ ناری . (شرفنامه ).
سپهر ازرق . [ س ِ پ ِ رِ اَ رَ ](ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان : نیست همتای تو در ظل سپهر ازرق این نه زرقست بدین گفته نیَم زرق فروش...
سواد سپهر. [ س َ دِ س ِ پ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان پیروزه گون : چارشنبه که از شکوفه ٔ مهرگشت پیروزه گون سواد سپهر.نظامی (ه...