اصالت

اگر به معنی کلمه رجوع کنیم میفهمیم که اصالت یعنی بنیه و این کلمه اصالتا برای نژاد و اشراف زادگی تعبیه شده و ، حال که این را دریافتیم باید ببینیم که دین چگونه میتواند این واژه را در خود جای دهد تا صفتی بر آن تلقی شود ، از این رو بنیان دینی و ابتدا رجوع کنندگان به دین را نباید از منظر دور کرد ، و اگر از این اصول درست پیروی کنیم در میابیم که این واژه در بر گیرنده محدود افراد مختلفی میتواند باشد که هر کدام جدا میتوانند به آغاز گران دینیشان رجوع کنند ، مثلا شخصی میگوید ، ما اصالتا مسلمانیم یا شخصی میگوید ما اصالتا نصاراییم ، و همچنین غیره..... و این در بر گیرنده اولین رجوع کنندگان به فلان دین میباشد ، و حال اگر بخاهیم دین را به اصالت ربط بدهیم میتوان اصالت را صفت بر دین کرد. مثلا بگوییم ادیان اصالتا خدا محور هستند ، و اینکه آیا میتوان واژه ای درست کرد که دین را صفت بر اصالت کرد یک عمل غیر حرفه ای و غلط است ، چون معنی رجوع به گذشته و بنیانی اصالت بر دین نمیچربد چون دین جاری و ادامه دار نیست و زاد و ولد نمیکند ، یعنی همان تغییر را در خود نمیبیند ، هیچ پیامبری نمیگوید اینجای دین عوض شود ،