روضه
نویسه گردانی:
RWḌH
روضه /ro[w]ze/ ۱. [مجاز] مطالب و اشعاری که در سوگواری و عزاداری بالای منبر می‌خوانند. Δ مٲخوذ از نام کتاب «روضةالشهدا» تٲلیف ملاحسین کاشفی، از علما و وعاظ دورۀ تیموریان که آن را در سال ۹۰۸ هجری قمری دربارۀ وقایع کربلا و شهادت حضرت امام حسین تٲلیف کرده. ٢. [مجاز] جلسه‌ای که برای خواندن این سوگواری برگزار می‌شود: رفته بودم روضه. ٣. [قدیمی] باغ؛ گلستان؛ گلزار؛ سبزه‌زار؛ مرغزار. ۴. [قدیمی، مجاز] قبر بزرگان دینی. ۵. [قدیمی] بهشت. ⟨ روضهٴ رضوان: [قدیمی] باغ بهشت. فرهنگ فارسی عمید
واژه های همانند
۵۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
عاریت شش روزه . [ ی َ ت ِ ش ِ زَ / زِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان و زمین و هر چه در اوست . (انجمن آرای ناصری ).
باد صدوبیست روزه . [ دِ ص َ دُ زَ / زِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نام بادی است موسمی که از نیمه ٔ جوزا (خرداد) وزد.
روزه بروزه بردن . [ زَ / زِ ب ِ زَ / زِ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) فاقه بر فاقه کشیدن . (آنندراج ). روزها و شبها گرسنه ماندن : از غایت امساک بری رو...