طلب

طلب /talab/ ۱. جستجو؛ جستن. ۲. (اسم) [مقابلِ بدهی] [مجاز] پولی یا چیزی که به کسی وام داده باشند. ۳. (بن مضارعِ طلبیدن) = طلبیدن ۴. طلبنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): آزادی‌طلب، آشوب‌طلب، جاه‌طلب، داوطلب، صلح‌طلب. ۵. (تصوف) از مراحل سلوک که در آن سالک در پی یافتن حق و حقیقت است. ⟨ طلب کردن: (مصدر متعدی) ۱. درخواست کردن؛ خواستن: ◻︎ طلب کردم ز دانایان یکی پند / مرا گفتند با نادان مپیوند (سعدی: ۱۸۵)، ◻︎ چو سائل از تو به زاری طلب کند چیزی / بده وگرنه ستمگر به زور بستاند (سعدی: ۹۴). ۲. [قدیمی] جستجو کردن؛ جستن. فرهنگ فارسی عمید. ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مکن ز غصّه شکایت که در طریق ِ طلب به راحتی نرسید، آنکه زحمتی نکشید /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// حافظ مترادف و متضاد ۱. جستجو ۲. التماس، خواست، تقاضا، خواستاری، خواهش، مطالبه ۳. جستن، خواستن، ۴. بستانکاری ≠ بده، بدهکاری، دین، قرض برابر فارسی بستانکاری، جستن، خواست فعل بن گذشته: طلب داشت بن حال: طلب دار دیکشنری quest desire, pursuit