صرفه

صرفه /sarfe/ معنی ۱. (نجوم) ستاره‌ای روشن از قدر اول بر ذنب اسد که منزل دوازدهم ماه است: ◻︎ بی‌صرفه در تنور کن آن زر صرف را / کاو شعله‌ها به «صرفه» و عوا برافکند (خاقانی: ۱۳۴). ۲. سود؛ بهره؛ فایده. ۳. [قدیمی] مهره‌ای که زنان با آن مردان را افسون می‌کنند. ⟨ صرفه بردن: (مصدر لازم) [قدیمی] سود بردن؛ بهره بردن: ◻︎ ترسم که صرفه‌ای نبرد روز باز‌خواست / نان حلال شیخ ز آب حرام ما (حافظ: ۳۸). فرهنگ فارسی عمید ////////////////////////////////////////////////////////////////////////// راه عشق ارچه کمینگاه کمانداران است هرکه دانسته رود صرف ز اعداء ببرد. ///////////////////////////////////////////////////////// خافظ مترادف و متضاد ۱. بهره، سود، فایده، نفع ۲. افزونی، برتری ≠ زیان انگلیسیک gain, profit,