فواره

فواره (فَ وّ رِ) [ ع . فوارة ] 1 - (ص .) مؤنث فوار، بسیار جوشنده . 2 - (اِ.) چشمه ای که آب آن فوران کند. 3 - لوله ای که آب از آن با فشار به بیرون می جهد. فرهنگ فارسی معین. ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// منزلت خواهی مداراکن‌که در فواره آب اوج دارد آنقدر کز خود تنزل می‌کند /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// بیدل دهلوی. ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// این نه فواره است هر سو جلوه گر در حوضها کرده است از تشنگی بیرون زبان خویش آب /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////صائب تبریز ی /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////دود آه عاشقان فواره بر گردون زند گر سمند ناز او با جلوه از هرسو گذشت ////////////////////////////////////////////////////////////////////////// طغرل احراری ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////