رو رو

کشتی های رو رو برای حمل خودرو و سایر محموله های طراحی شده که روی چرخ قرار دارند استفاده می شوند. کشتی رو رو دارای پل های متحرکی است که امکان ورود و خروج وسایل نقلیه موتوری به داخل کشتی را فراهم می سازد. این کشتی با کشتی خودرو بر تفاوت دارد. کشتی خودرو بر برای حمل خودروهای شخصی و مسافران آن در مسافت های کوتاه استفاده می شود در صورتی که کشتی رو رو برای حمل محمولات تجاری مورد استفاده قرار می گیرد و به طور معمول رانندگان خودروها و حتی بخش کشنده تریلی ها با این کشتی جابجا نمی شوند. خصوصیات اصلی این کشتی ها آن است که به علت دارا بودن تجهیزات و دستگاه های پیشرفته قادرند تخلیه و بارگیری اتومبیل ها ، کامیون ها و تریلرها را با سرعت و در زمان کوتاهی انجام دهند. تمام این کشتی ها دارای سکویی در پاشنه هستند که می تواند ارتباط کشتی با اسکله را فراهم سازد و در نتیجه وسایل نقلیه با بار خود به راحتی به داخل کشتی راه می یابند. نیروی محرکه این سکو جهت باز و بسته شدن به وسیله خود کشتی تامین می گردد. بعضی از این نوع کشتی ها دارای دریچه و سکویی در سینه می باشند و نوعی نیز دارای سکویی در دو طرف هستند که از هر دو طرف قادر به تخلیه و بارگیری می باشند. عوامل متعددی باعث طراحی و ساخت این نوع کشتی ها شدند که از آن جمله امکان مسافرت برای اشخاص با اتومبیل خود از نقطه ای به نقطه دیگر ، که راه خشکی ندارد فراهم می سازد و دیگر اینکه برخی از این کشتی ها همچنین توانایی حمل واگن های قطار را با خود دارند. این کشتی ها معمولا در مسیرهای دریایی کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرند. و بالاخره امتیاز مهمتری که این کشتی ها در مسیرهای کوتاه دارند صرف جویی در هزینه های جابجایی کالاهای تجارتی از مبدا تا مقصد می باشد و کنترل کامل تمام مسیر حمل را چه در زمین و چه در دریا فراهم می سازد. از این رو هنگامی که کانتینر یا کالایی توسط کامیون یا تریلر حمل می گردد جابجایی آن از تریلر به بندر و از بندر به کشتی و مجددا به بندر و از بندر به انبار صاحب کالا ، هزینه های گزافی را به بار می آورد. علاوه بر این کنترلی هم در مسیر حمل کالا وجود ندارد. اما با ظهور این پدیده جدید به علت اینکه تریلر یا کامیون با تمام بار خود مستقیما از مبدا حرکت ، وارد کشتی شده و در مقصد از آن خارج و به محل انبار صاحب کالا روانه می گردد در کاستن هزینه زیاد کارگری و کرایه انبار در بندر و همچنین کنترل مسیر حرکت حائز اهمیت بوده و نقش مهمی را ایفا می نماید. بدیهی است طراحی و ساخت چنین کشتی هایی به مراتب از کشتی های معمولی مشکل تر و دقیق تر می باشد و یکی از مسایلی که در این نوع کشتی ها مورد توجه است ایجاد فضای کافی برای پارک نمودن وسایل نقلیه است. برای اینکه تعداد بیشتری اتومبیل بتوانند در داخل کشتی جا گیرند ، باید طبقه های متعددی ایجاد شوند که با ارتفاع وسایل نقلیه هماهنگی داشته باشند. تعبیه آسانسورهای هیدرولیکی که وسایل نقلیه را به طبقات مختلف انتقال دهد ضروری است. با وجود چنین تجهیزات و تسهیلاتی ، مسلم است که این نوع کشتی ها در میان کشتی های تجاری از گران ترین و پرهزینه ترین وسایل می باشند. کارخانجات خودروسازی برای حمل محصولات صادراتی خود به مقصد کشورهای دیگر از این نوع کشتی استفاده می کنند. کشتی رو رو ممکن است تا ۸ طبقه عرشه داخلی داشته باشد که امکان نقل و اتقال خودروها از طریق پل های متحرک آن میسر است. این کشتی ها به طور معمول در ابعاد بسیار بزرگ ساخته می شود ، بزرگترین کشتی رو رو دارای ۲۴۰/۶ متر طول استزن کشتی با بار کامل ۶۷۱۴۰ تن می باشد و ظرفیت حمل ۳۷۳۷۶ تن بار را دارد. این کشتی ها برای حمل وسایل نقلیه موتوری مانند تریلی ، اتوبوس ، تراکتور ، بولدوزر ، ماشین آلات راه سازی و کشاورزی ، قطار و تراموا و محمولات عمومی که درون کانتینر تریلی ها قرار دارند استفاده می شود. محموله های با ابعاد بسیار بزرگ بر روی عرشه مستقر می شوند. نحوه بار گیری و نخلیه نیز با عبور از پل های متحرک کشتی انجام می شود. سرویس رو رو در سال ۱۸۳۳ توسط Monkland and Kirkintilloch Railway در اسکاتلند برای اولین بار انجام شد.