خورش
نویسه گردانی:
ḴWRŠ
خورش . [ ش ِ ] (اِمص ) اسم مصدر از خوردن . عمل خوردن. اکل. بکارند و ورزند و خود بدروند به گاه خورش سرزنش نشنوند. فردوسی. . می روشن آورد و رامشگران همان در خورش باگهر مهتران. فردوسی. یکدل و یکروی همچون آینه در خورش انباز و درکوشش رفیق ملک الشعراء بهار. مشو در خورش باکسان هم نبرد دل میزبان را میاور به درد. ملک الشعراء بهار.
واژه های همانند
۱۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
خورش . [ خوَ / خ ُ رِ ] (اِ) غذا. طعام . (ناظم الاطباء). قوت . خوردنی . (یادداشت بخط مؤلف ) : چهل روز افزون خورش برگرفت بیامد دمان تا چه بیند ...
خورش . [ ش ِ ] (اِمص ) اسم مصدر از خوردن . عمل خوردن. اکل. بکارند و ورزند و خود بدروند به گاه خورش سرزنش نشنوند. فردوسی. . می روشن آورد و رامشگران هما...
خورش بر. [ خ ُ رِ ب َ ] (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان تربت حیدریه ، واقع در باختر بایک . این دهکده در دامنه ٔ کوه قرار دارد با آب وهوای...
خورش کشی . [ خوَ / خ ُ رِ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل کشیدن خورش . || (اِ مرکب ) ظرفی که در آن خورش می ریزند. ظرفی که برای خورش بکار می ر...
نوعی خورش ایرانی است که مشابه خورش بادمجان میباشد با این تفاوت که به جای بادمجان، در آن از کدوی مسمایی سرخ شده استفاده می گردد٠ سایر ترکیبات آن عبارتن...
خورش رستم . [ خ ُ رِ رُ ت َ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای دوگانه ٔ بخش شاهرود شهرستان هروآباد. این دهستان در جنوب شهرستان هروآباد واقع و از شم...
خورش خوری . [ خوَ / خ ُ رِ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) عمل خوردن خورش . || (اِ مرکب ) ظرفی که در آن خورش می ریزند. (یادداشت بخط مؤلف ).
نوعی خورش ایرانی که همراه چلو یا پلو خورده شده و ترکیبی است از گوشت قیمه شده، لپه، گوجه فرنگی یا رب آن، پیاز داغ، سیب زمینی و لیمو عمانی٠
خورش کردن . [ خوَ / خ ُ رِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خورش ساختن . خورش درست کردن . خورش تهیه کردن . || خورش دادن . طعام دادن : بصفت چون خری ب...
خورش دادن . [ خوَ / خ ُ رِ دَ ] (مص مرکب ) اغذاء. غذو. تغذیه . عَلْف . اعلاف . (منتهی الارب ). طعام دادن . غذا دادن . || قاتق دادن . ادام دادن...