فضل
نویسه گردانی:
FḌL
فضل . [ف َ ] (اِخ ) نام کنیز متوکل است که شاعره ای بود و دریمامه تولد یافته بود. در زمان وی شاعره ای فصیح تر از او نبود. او را با علی بن جهم و ابودلف عجلی مداعباتی است . در شعرش رقت و ابداعی دیده میشود. دارای بداهت و سرعت انتقال بوده است . وفاتش بسال 360 هَ . ق . در بغداد بوده . (از الاعلام زرکلی از فوات الوفیات ).
واژه های همانند
۷۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۶ ثانیه
پنجه ٔ فضل السنه . [ پ َ ج َ / ج ِ ی ِ ف َ لُس ْ س َ ن َ ] (اِ مرکب ) رجوع به پنجه ٔ دزدیده شود.
اصحاب فضل حدثی . [ اَ ب ِ ف َ ل ِ ح َ دَ] (اِخ ) پیروان فضل بن حدثی ۞ که دسته ای از معتزله بودند، و فضل ، خود از اصحاب ابراهیم نظام بود. ...
رشیدالدین فضل ا. [ رَ دُدْ دی ف َ لُل ْ لاه ] (اِخ ) خواجه رشیدالدین فضل اﷲ همدانی وزیر. رجوع به رشیدالدین (فضل اﷲ...) شود.
فضل ذوالریاستین . [ ف َ ل ِذُرْ ریا س َ ت َ ] (اِخ ) رجوع به ذوالریاستین شود.
امیر یحیا یا ابوالحسن یا ابوالمظفر طاهر ابن فضل ابن محمد محتاج چغانی، یکی از امرای آل محتاج چغانیان است. او معاصر و پسر عم امیرابوالمظفر فخرالدوله احم...
فضل‌الله نعیمی استرآبادی یا فضل‌الله شیروانی خراسانی حروفی[۱] متخلص به نعیمی، (۷۴۰ قمری در طبرستان و شهر استرآباد گرگان امروزی - ۷۹۶ یا ۷۹۸ قمری در آذ...